Afrika’daki pek çok insan için, suya erişme meselesi, musluğu açmaktan çok daha karmaşık. Varlıklı toplumlar temiz suya ve yeterli hijyene kolaylıkla ulaşabilirken, yoksul bölgelerde yaşayan insanların ancak çok küük bir kısmı devlet tarafından finanse edilen bir su hizmeti şansına sahip. Bu şansları olduğu durumda ise, su gibi temel bir ihtiyaca daha fazla para ödemek durumunda kalıyorlar.
Mali’de 1000 kişinin yaşadığı Diatolua kasabasında, temiz su için sıraya giren çocuklar. Ülke nüfusun 3’te 1’inden fazlası (4.9 milyon insan) suya ulaşma sıkıntısı yaşıyor. Hijyen konusunda ise bu yoksunluk %75 civarlarında:
6 yaşındaki Fanta, su kuyruğunda kuyudan su pompalıyor. Rwanda, Afrika’da su ve hijyene dair projeksiyonu olan bir kaç ülkeden biri:
Bu kuyulardaki su, içmek için uygun değil, fakat hala kapatılmamış kuyular bulunuyor. Burada, harç karmak için su çekiliyor:
Sally ve komşusu Mamadou, derin bir kuyudan, temiz olmayan bir su çekiyorlar. Nüfus ve şehirleşmenin artışı ile Afrika’daki mücadele daha da çetinleşiyor. Pek çok ülke büyüyen kasabalar ile başa çıkmanın bir yolunu bulabilmiş değil. Onun yerine kırsaldaki uygulamaları sürdürüyorlar:
İki yaşındaki İsmail. Burada musluktan akan ve yıkanma, çamaşır için uygun olan su hizmeti varsa da içme suyu için hala para ödemek zorundalar. Daha varlıklı bölgelerde oturanlar suya yoksullardan daha az ücret ödüyor:
Kadınlar, bidonlarını dolduruyor. WaterAid’in hesabına göre, günde 1,25 dolar kazanan bir Malilinin yıllık gelirinin %90’ı suya gidiyor:
Bayırda kurulmuş bu yerleşim, her biri 3,5 metreküp su alan bu bidonlar hayati öneme sahip. Yerleşime bağlı su altyapısı olmasına rağmen, genellikle gün içinde basınç yetersizliğinden dolayı kesiliyor. Halka sularını gece doldurması tavsiye ediliyor. Buranın kadınları zaten gece su için kuyruğa girmeye alışık:
40 yaşındaki Sitan, su satarak geçimini sağlıyor. Aileler suya bidon başına ortalama 10 CFA (0,015 dolar) ödüyor:
Emmanuel, sağlık merkezinin yanındaki su tankını gösteriyor. Klinik kuyudan su çekerek binanın tepesine pompalıyor ve böylece içerideki lavabolara su veriliyor. Çalışanlar içme sularını satın almak ya da hastalardan istemek zorunda. 22 yaşındaki Meryem ilkçocuğuna hamile. Suya 500-600 CFA (1 dolar’dan daha az) ödediklerini diyor. Yıkanmak ya da misafir ağırlamak isterlerse bu fiyat artıyor:
Coulibaly 4 aylık torunuyla. Kızı markette çalışıyor. “Buraya su getirilmesi çok büyük fark yarattı. Herkes su almaya geliyor. Topluma yararlı olmak çok güzel.” diyor:
Bu yerleşim, 60 bin insanı barındırıyor. Su hizmetine dair teknik sorunlar var. Çok kişi kullanırsa, kurnalar kırılabiliyor. Bazen sistem çöküyor:
Neimatou 24 yaşında. 6 aylık ikizleri Adem ve Meryem’i eve taşıyor. Suya günlük 125-130 CFA ödediğini söylüyor. Kovası 10 CFA’dan (günlük 20 cent, yıllık 73 dolar). Dünya Bankası’na göre Mali’de kişi başı ortalama yıllık gelir 673 dolar:
Okul arasında çocuklar köylerine dönmüş. Mali’de yaş ortalaması 16. Su getirme işi de çoğunlukla gençlere ait. Toplumda yaşama beklentisi 55 yaş:
Öğrenciler, tenefüste bidonlara su dolduruyor:
Öğrenciler tuvaletleri kullanıyor. Okulda aktif bir su ve hijyen klübü var. Okul çevresini temiz tutmaya özen gösteriyorlar:
Kaynak: The Guardian
